Camperreis Marokko januari 2019

Periode 5

Maandag 11 februari. Wederom over de N12 van Tazzarine naar Zagora. We wilden naar rotstekeningen van Aït Ouazik. We konden echter de weg ernaar toe niet vinden. Ook Tom Tom en Maps waren niet te programmeren. Verder weer door een gevarieerd landschap. Aan weerszijde bergen tw. Jbel Rhert 1471 m en Jbel Tad 1386 m. Wij reden eigenlijk door een hoogvlakte. We zagen veel akkertjes waar, naar wij denken, aardbeien werden geteeld. Wij vinden dit gebied erg mooi. We zijn weer naar Camping Sindibad 30.325971, -5.833651 in Zagora gegaan (ligt op een hoogte van 708 m). We waren hier eerder en vonden de kleine Marokkaanse camping met alle vz en wifi fijn daar deze dichtbij het centrum ligt. De camping was bomvol en er werd nog een camperclub verwacht. We zien wel wat er dan gebeurd. Er stonden veel Fransen (jeu de boule spelers ‘savonds) en er stonden diverse Nl’rs waar we een praatje mee gemaakt hebben.

Dinsdag 12 februari. We zijn het stadje door gewandeld en zagen vergeleken met 2 jaar geleden dat er heel wat opgeknapt is. Groenten en vlees hebben we gekocht op de overdekte markt. Apart naar een poelier voor kipfilet en pootjes. We kunnen er nu weer een paar dagen tegen aan.

Zagora is het centrum van de Drâa vallei, een rivier-oase die zich van Ouarzazate uitstrekt tot de Atlantische Oceaan (in theorie dan). Want bij M’hamid (zijn we in 2017 geweest), een kleine 100 km ten zuiden verzandt de Drâa. Ooit was Zagora het centrum van de karavaanhandel. Het bordje naar Timboektoe in 52 dagen herinnert aan die tijd. Vroeger was Zagora een steunpunt van het Vreemdelingenlegioen. Er staat een vesting in de stijl van een kasba waar nu de overheid en het leger in zetelt en wordt nu aangeduid als garnizoensstad. Vanuit de stad worden en veel excursies aangeboden, zoals kamelentochten, naar zilversmeden in de omtrek en naar de berg Jbel Zagora (974 m). Wij zagen op straat modern geklede mensen maar ook vele traditioneel. Jaap ging ‘s morgens brood halen en werd erop aangesproken dat hij in korte broek en een mouwloos t-shirt liep. Nou denk ik dat hij niet de enige is die zo rondloopt maar we gingen de stad in toch maar aangepast gekleed er rekening mee houdend dat de moraal hier (misschien anders dan in een grote stad) nog conservatief is. De mensen hier lopen er nog winters bij, met dikke jas en shawl. De mensen in Marokko gelden niet zelden als bijzonder fotogeniek. Meestal als ik vraag of je ze mag fotograferen willen ze dat niet. De meeste vrouwen blijven op afstand, gelovigen in het algemeen ook, want in de islam geldt een verbod op afbeelden. Ik probeer af en toe stiekem iets te fotograferen maar ben wel bang als ik b.v. in de camper zit en ze zien het dat ze met stenen gaan gooien en dat willen we natuurlijk niet. Ondanks dat het ’s nacht nog zo 6 á 9 gr is loopt de temperatuur op de dag al gauw op naar 25 gr. Je hoort ons niet klagen.

Woensdag 13 februari. Vandaag de verjaardag van Jaap. We kregen heel veel wensen via mail, fb, whatsapp en telefoon. Erg leuk en een ieder nog bedankt daarvoor. We gingen vandaag naar Zoum Zguid naar camping Khayma Parc, 30.079876, -6.871715, een echt Marokkaanse kleine camping tussen de palmbomen. De camping á E 6 p.d. inc. elek, heeft alle vz, het sanitair is oud maar wel schoon. Je kunt er ook kamers huren of een Khaima, van zwart geitenhaar vervaardigde Berbertent. De prijzen hiervan liggen tussen de E 2,- en 4,- p.n. De temperatuur liep al gauw op naar 26 gr. Dus hebben we gerelaxt bij de camper. Onderweg over de hoogvlakte van de N12, die alleen gescheiden is van de Algerijnse grens door de berg Jbel Bani 1485 m, reden wij ook op 648 hoogte. Dit was aan het dorre en droge landschap te zien. Ondanks dat zagen we toch nog geiten, muilezels, nomaden en weer veel tuinderijen. De bergen aan weerskanten van de N12 zijn iedere keer anders en prachtig om te zien.

Donderdag 14 februari. Vandaag wasdag en naar de markt. We zijn door de achter de camping gelegen palmentuin gelopen en verdwaalde daar haast. Helaas zagen we tussen de palmen veel zwerfvuil. We kwamen langs de oude ksar (lemen dorp) die naar we zagen erg in verval is en op veel plaatsen vernieuwd met stenen huizen. In het dorp gezellige drukte waar we veel fruit kochten. We kwamen Nl’r Jan en zijn vrouw tegen, zij hebben o.a. een huis in Gambia en in 2017 hebben wij hen ook al eens ontmoet. Met elkaar wat gedronken op een terras. Wij vinden Zoum Zguid (Arabisch ‘monding van de Zguid-rivier’) een leuk stadje in het zuidoosten van Marokko. Het heeft een bevolking van een kleine 10.000 inwoners, de op één na hoogste in de provincie na de hoofdstad Tata. Het Irigui Nationaal Park ligt er ten zuiden van, net als de grens met Algarije, maar geen wegen. Je kunt hier door het woestijn gedeelte met motor en quad tochten maken.

Vrijdag 15 februari. Vanmorgen kwamen we op en schrokken van de temperatuur van 4 gr. met een koude wind van 5 bf. In de loop van de dag werd dat gelukkig zo 21 gr. toch naar het weer kijkend zou in deze regio de temperatuur een paar dagen naar beneden gaan. Het weer in Europa heeft last van een depressie en dat is hier in Marokko ook te merken. Wij hebben wederom een mooie trip door een hoogvlakte gemaakt. Met de bergen die van verschillende natuur is. Prachtig om te zien. We zagen weer veel kamelen, geiten en schapen onderweg. Af en toe een oase en de rivier de Tissinnt met meestal een droge bedding. We zagen een ingestorte brug en zijn in Tissint naar de watervallen, 29.9057, -7.31542, geweest. Het waren kleine watervallen maar toch leuk om te zien. De parkeerplaats kan ook gebruikt worden als overnachting. Wij zijn naar Tata gereden en kwamen op de Municipal Camping, 29.746859, -7.973667, met alle vz. Er was nog 1 plek op de overvolle camping voor ons vrij. We zijn naar het centrum gelopen maar daar was het erg stil en veel winkeltjes gesloten. Het is vrijdag, voor de Marokkanen een zondag merkten we.

Tijdens onze wandeling zagen we veel donkere mensen. Deze zijn afkomstig van slaven die hier ooit achtergebleven zijn. De gebouwen in de de stad hebben veelal arcaden. Dit om de warmte buiten te houden. Ook is er een garnizoen in de stad van het leger.

Zaterdag 16 februari. Vandaag een dag zonder zon. Tata ligt op een hoogte van 677 m dan voelt het met 18 gr frisjes aan. We hebben wat gewinkeld, naar de markt geweest en ergens koffie gedronken. Onderweg wat berbervrouwen gezien. Deze lopen meestal in blauw met zwarte kleding. De Berbers waren de oorspronkelijke bewoners van Marokko. Er zijn drie grote Berbervolken de Chleuh, taal Tachelhit. Zij leven in de westelijke Hoge Atlas, in de Sous vlakte en in de dalen van de Dra en Dadés. Zij zijn overwegend landbouwers en hebben een vaste woonplaats. De Berabers, taal Tamazight. Zij wonen in de oostelijke Hoge- en Midden Atlas en leven hoofdzakelijk als schapen- en geitenfokkende semi-nomaden. De Rifkabylen, taal Tarifit. Zij leven in het Rifgebergte als boeren en fokken schapen en geiten. Zij hebben inmiddels hun fruitbomenculturen en graanbouw opgegeven ten gunste van de cannabisproductie. In Marrakech hebben de Berbers de bevolkingsmeerderheid. Karakteristieke Berber nederzettingsvormen in Zuid-Marokko zijn de versterkte dorpen (ksour) met gemeenschappelijke voorraadschuren (agadirs) en de imposante woonburchten (kasba’s). Terwijl de islamisering van de berbers al in de 8^e eeuw was voltrokken, gaat hun arabisering tot op de dag van vandaag door.

Wij hebben hier op de camping gratis wifi dus dit verslag op ons web zetten. We gaan de komende dagen naar wat kleine dorpen en een stukje rijden door de Anti Atlas en hebben dan dikwijls slecht internet.